Contrabando
Na
primeira hora da mañá a néboa era tan mesta que se confundía
co bafo quente que deitaba nas súas mans despois de fregalas
enerxicamente, para que lle entraran en calor. Pensara volver para
a casa, ó refuxio das sabas aínda quentes, cando unha brisa
livián inzou na súa aba á brétema e foi levándoa dentro da
ría, onda á ponte da peaxe. Así que armou os remos e vogou cara
ó Arroás. Non acadara as primeira bateas cando albiscou algo
entre as esvaecidas nubes que se resistían en deixar de bica-lo
mar: unha planadora de poliéster, empurrada polo sudoeste e as
correntes, loitaba por fuxir das cordas do mexillón que a ían
enleando cada vez máis, contra da súa vontade fuxidía. Ó se
agachar comprobou que estaba cargada de caixas de tabaco
americano. Fondeou a planadora no seu morto e deixouse caer polo
cuartel da Garda Civil. O comandante do posto felicitouno e
anuncioulle que pronto Facenda lle ingresaría unha parte do valor
do cargamento. De Facenda nunca máis volveu a saber, máis iso
si, fumou gratis o resto da súa vida.
Anos
despois, un cancro de pulmón, sen avisos nin reparos, converteuno
nun fol de ósos e pelellos. O Paletas, amigo da nenez, moceo,
servicio militar e frías noites na ardora, foi visitalo ó
sanatorio.
-
Ti, que eras forte como un buxo; nin sequera pisaras a consulta do
médico... ¿qué foi o que che pasou?
Contestoulle
cun fío de aire incapaz de apagar a feble luz dunha candea:
-
Esta mala becha que me roe as entrañas non é miña, compañeiro,
éche de contrabando.
Serafín
Parcero
|
No hay comentarios:
Publicar un comentario